1.ภาพรวม น้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนความเข้มข้นสูงมีแหล่งที่มาและการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่หลากหลายเช่น ปุ๋ย โคกิ้ง ปิโตรเคมี ยา อาหาร หลุมฝังกลบ ฯลฯ ล้วนสร้างน้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนความเข้มข้นสูงจำนวนมากน้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนจำนวนมากที่ปล่อยลงสู่ร่างกายน้ำจะไม่เพียงทำให้เกิดภาวะยูโทรฟิเคชันของร่างกายน้ำและทำให้เกิดกลิ่นดำของร่างกายน้ำเท่านั้น แต่ยังจะเพิ่มความยากลำบากและค่าใช้จ่ายในการบำบัดน้ำประปา และยังมีผลเป็นพิษต่อคนและสิ่งมีชีวิตผลกระทบของน้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนต่อสิ่งแวดล้อมได้ดึงดูดความสนใจในด้านการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและทั่วโลกตลอด 20 ปีที่ผ่านมามีงานวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการบำบัดน้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนทั้งในประเทศและต่างประเทศขอบเขตการวิจัยครอบคลุมกระบวนการบำบัดต่างๆของวิธีการทางชีวภาพและเคมีเช่นการเพาะเลี้ยงไนไตรและการเพาะเลี้ยงสาหร่าย วิธีการทางกายภาพรวมถึงการ Reverse Osmosis, การกลั่น, การชลประทานดิน; วิธีการทางเคมีรวมถึงการแลกเปลี่ยนไอออน, การเป่าแอมโมเนีย, การตกตะกอนทางเคมี, การคลอรีนจุดยอด, การรักษาด้วยไฟฟ้าเคมีการแตกตัวเร่งปฏิกิริยา ฯลฯ เทคโนโลยีใหม่ ๆ ยังคงโผล่ออกมาแสดงแนวโน้มแนวโน้มในการใช้การบำบัดน้ำเสียแอมโมเนียไนโตรเจนหมายเหตุนี้เน้นไปที่วิธีการเป่าออกที่ใช้กันอย่างแพร่หลายโดยหน่วยของเรา 2.คำอธิบายทางเทคนิค หลักการพื้นฐานของวิธีการเป่าคือการส่งผ่านอากาศเข้าไปในน้ำเสียเพื่อให้ก๊าซที่ละลายและสารละลายระเหยในน้ำเสียจะถูกถ่ายโอนจากเฟสของเหลวไปยังขั้นตอนของก๊าซและกระบวนการบำบัดน้ำเสียเรียกว่าการเป่าออกความแตกต่างของความเข้มข้นของวัสดุเป่าในเฟสของเหลวและเฟสแก๊สคือแรงผลักดันสำหรับการถ่ายโอนจากเฟสของเหลวไปยังเฟสแก๊สหลักการพื้นฐานของวิธีการเป่าออก คือ ทฤษฎีความสมดุลของเฟสแก๊ส-เหลว และความเร็วในการถ่ายเทมวลวิธีการเป่าจะใช้ในการกำจัดแอมโมเนียไนโตรเจนจากน้ำนั่นคือก๊าซจะไหลเข้าสู่น้ำเพื่อให้ก๊าซเหลวติดต่อกันอย่างเต็มที่เพื่อให้แอมโมเนียฟรีที่ละลายในน้ำผ่านอินเตอร์เฟซก๊าซเหลวและถ่ายโอนไปยังเฟสก๊าซเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของกำจัดแอมโมเนียไนโตรเจน